Dit zijn twee werken die ik in dezelfde tijdspanne gemaakt heb. Toch zien ze er totaal verschillend uit en stralen ze elk een totaal andere energie uit. Het linkse werk, zacht met veel details die in elkaar vloeien tot een geheel. Het rechtse, met één grote vorm omgeven door lichte vlakken wat voor een hard contrast zorgt.
Ik heb mezelf verrast met deze grote verschillen. Ik begin nooit met een vooropgezet idee aan een werk, maar blijkbaar heb ik toch een bepaalde verwachting hoe een werk er uiteindelijk zal uitzien en dat was niet zoals het tweede werk. Ik gebruik vooraf beschilderd materiaal om vormen op te kleven op het canvas. Ik laat mij dan leiden door wat er ontstaat en krijg ideeën hoe ik het verder kan uitwerken. Bij het tweede werk ontstond er al heel snel die grote zwarte vorm. Eerst beschouwde ik het nog als een onderlaag, maar omdat er toch iets was wat mij aantrok, ben ik beginnen zoeken of ik het beeld in evenwicht kon brengen. Dat is dan vooral de mogelijkheden zien in mijn vele dozen met collagemateriaal. En laat dat nu net mijn sterkte zijn: mogelijkheden zien en oplossingen vinden voor ‘problemen’ in het beeld.
De grote vraag wordt dan: hoe lang blijf ik verderwerken? Daarvoor ga ik uitsluitend op mijn gevoel af. Zolang er iets blijft knagen, blijf ik verder puzzelen met collagestukjes of de verfborstel en bekijk ik het werk regelmatig op afstand tot het naar mijn gevoel genoeg is. Die ervaring heb ik gekregen door heel veel te schilderen.
Ik heb lang getwijfeld of ik het tweede werk zou behouden, net omdat het er zo anders uitziet. Op dit moment neig ik meer naar behouden, maar misschien als ik het volgende maand nog eens bekijk, overschilder ik het toch nog. Maar het beeld zoals het nu is, zal mij dan sterk beïnvloeden en mee het eindresultaat bepalen. Ik houd ervan dat mijn werken een rijke ‘geschiedenis’ hebben.
Wellicht zegt het uiterlijk van de schilderijen ook iets over mijn innerlijk, maar daar laat ik je zelf iets bij bedenken 😉